< Powrót
12
listopada 2014
Tekst:
Jędrzej Szerle
Zdjęcie:
arch. JKM Gryf Gdynia
Juliusz Sieradzki
Juliusz Sieradzki podczas regat.

Słownik Biograficzny Żeglarzy Pomorskich – Juliusz Sieradzki

Juliusz Sieradzki – żeglarz, olimpijczyk, konstruktor jachtów, działacz klubowy i związkowy. Żeglarze nadali mu pseudonim „Rebe”.

Juliusz Sieradzki urodził się we Lwowie 23 lutego 1912 roku. Mieszkał tam do ukończenia gimnazjum (odpowiednik dzisiejszego liceum), po czym wyjechał na studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Warszawskiego.

W czerwcu 1934 roku otrzymał patent sternika jachtowego żeglugi śródlądowej, a dwa lata później żeglugi morskiej. W tym samym roku wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w Kilonii, zajmując z załogą na jachcie „Danuta” 11 miejsce w klasie R-6. W 1937 roku Juliusz Sieradzki został instruktorem żeglarstwa i zdobył patent na żeglarza lodowego. Rok później z Janem Grzecą wystartował w Tallinie w Międzynarodowych Lodowych Mistrzostwach Europy na Monotypie XV.

Do wybuchu wojny wziął udział w kilkudziesięciu regatach lodowych, śródlądowych i morskich, zdobywając ponad 20 nagród. Związany był w tym okresie z Yacht Klubem Akademickiego Związku Sportowego w Warszawie, Oficerskim Yacht Klubem w Warszawie, Klubem Żeglarskim „Gryf” w Gdyni, Yacht Klubem Polski i Yacht Klubem Polski Gdynia. Był słuchaczem, a później instruktorem (na podstawie uprawnień zdobytych w 1937 roku) kursów żeglarskich organizowanych przez Polski Związek Żeglarski.

W drugiej połowie lat 30. Sieradzki zajął się konstruowaniem jachtów klasy V i L, a w 1938 roku wybudował największą przedwojenną jednostkę – jacht balastowo-mieczowy „Farys”, o długości 8 metrów i 30 m² żagla. Pracował także w warsztacie szkutniczym „Zgliński, Sieradzki, Klazura”.

Po wybuchu II wojny światowej Juliusz Sieradzki pozostał w Warszawie, nie zrywając kontaktu z żeglarstwem i koncentrując się na konstrukcji jachtów. Już w 1940 roku przy przystani wodnej YKP zbudował trzy płaskodenne jachty „Pionier”, z żaglem o powierzchni 10 m², które aż do wybuchu Powstania Warszawskiego służyły do szkolenia żeglarskiego. Rok 1942 przyniósł jego najsłynniejszy projekt – jacht klasy Omega, który po zakończeniu wojny stał się najpopularniejszą polską jednostką.

W maju 1945 roku Juliusz Sieradzki przeniósł się do Sopotu i z ramienia Ligi Morskiej zajął się wyszukiwaniem stoczni w Gdańsku dla potrzeb tej organizacji. Miesiąc później mianowany został komendantem Kursu Konserwacji Sprzętu Żeglarskiego w Gdyni, a w 1946 roku komendantem Centralnego Ośrodka Morskiego w Gdyni, przeniesionego później do Ustki.

Na Wybrzeżu aktywnie działał w Yacht Klubie Polski Gdynia, a od 1947 roku w Yacht-Klubie „Zryw” Gdynia. Prowadził także kursy w Akademickim Związku Morskim w Gdańsku. W kolejnych latach rozszerzył swoje uprawnienia żeglarskie, zostając sędzią oraz inspektorem nadzoru technicznego przy Wojewódzkim Komitecie Kultury Fizycznej. W 1956 roku wszedł do Prezydium Sekcji Żeglarstwa Głównego Komitetu Kultury Fizycznej, które wyprowadziło struktury żeglarskie z okresu stalinizmu w Polsce.

Obok działalności organizacyjnej Juliusz Sieradzki kontynuował aktywność sportową. W 1952 oraz 1953 roku zdobywał mistrzostwo Polski w klasie Omega, a w kolejnym roku zdobył złoto na pierwszych Mistrzostwach Polski w klasie Finn. W 1954 roku otrzymał tytuł mistrza sportu, a rok później zwyciężył w Bojerowych Mistrzostwach Polski.

W późniejszych latach Juliusz Sieradzki związany był głównie z Jacht Klubem Morskim LOK „Gryf” Gdynia, w którym wybudował dwie jednostki morskie – „Obieżyświat” i „IX Falę”, na których uprawiał żeglarstwo dalekomorskie. W dalszym ciągu projektował – jego dziełem są m.in. katamarany „Expressik” i „Expressino”. Powszechnie znany ze swojej mądrości – otrzymał od żeglarzy pseudonim „Rebe”.

Juliusz Sieradzki zmarł 30 listopada 1999 roku w Sopocie w wieku 87 lat.

Co myślisz o tym artykule?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
1
+1
0
+1
0
+1
0

ZOBACZ TAKŻE