Słownik Biograficzny Żeglarzy Pomorskich – Ludomir Mączka
Ludomir Mączka był jednym z najsłynniejszych polskich żeglarzy, uczestnikiem pionierskich rejsów polarnych i wokółziemskich. Niestrudzony podróżnik, zawodowo zajmował się geologią. Jest jednym z symboli szczecińskiego jachtingu.
Urodził się we Lwowie 22 maja 1926 roku w rodzinie Józefy-Marii i Zygmunta. I w tym mieście mieszkał do 1946 roku – ukończył tam szkołę, zdobył pierwsze doświadczenia żeglarskie i rozpoczął studia geologiczne na Uniwersytecie Lwowskim im. Iwana Franki – wcześniej Uniwersytecie Jana Kazimierza. Jednocześnie pracował jako laborant w uniwersyteckiej pracowni mineralogii i petrografii. W latach 1944-1945 był żołnierzem Armii Krajowej.
Od 1946 r. do 1951 r. Ludomir Mączka studiował geologię na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1949 roku wstąpił do Akademickiego Związku Morskiego we Wrocławiu i uzyskał pierwszy patent żeglarski – sternika śródlądowego. W tym samym roku uczestniczył w obozie w Trzebieży, a w 1953 roku w Jastarni. W 1955 roku przeprowadził się do Szczecina, gdzie został członkiem Jacht Klubu AZS oraz otrzymał stopień instruktora żeglarstwa.
W 1957 roku wziął udział w rejsie „Zewu Morza” do Narwiku i zdobył patent kapitański. Rok później odbył bałtycki rejs na jachcie „Chrobry”, po raz pierwszy jako kapitan. W 1959 roku popłynął na „Witezi II” pod kapitanem Emilem Żychiewiczem do Islandii. W 1966 roku jako II oficer i bosman dołączył w Buenos Aires do rejsu „Śmiałego” wokół Ameryki Południowej – jednej z pierwszych polskich wypraw dalekomorskich.
W 1973 roku żeglarz kupił w Gdańsku mahoniowy jacht „Maria”, konstrukcji Wacława Liskiewicza, na którym w tym samym roku wypłynął w rejs dookoła świata. Wyprawa trwała 11 lat, a Ludomir Mączka dużą część rejsu spędził na wodach Australii i Oceanii. Za to osiągnięcie w 1984 roku uhonorowany został II nagrodą Rejs Roku. W latach 1984-1988 brał udział w pionierskim rejsie „Vagabonda II” wokół Ameryki Północnej, podczas którego pokonano przejście północno-zachodnie z zachodu na wschód. Za tę wyprawę otrzymał nagrodę Rejs Roku – Srebrny Sekstant.
W 1999 roku Ludomir Mączka wyruszył w kolejną podróż dookoła świata, która przebiegała szlakiem rejsu Ferdynanda Magellana, jednak w Nowej Zelandii zmuszony był ją przerwać z powodu złego stanu zdrowia.
Zawodowo Ludomir Mączka przez całe życie związany był z geologią. W 1950 roku pracował w Instytucie Geologii we Wrocławiu, rok później Dolnośląskiej Stacji Terenowej Państwowego Instytutu Geologicznego we Wrocławiu, w latach 1952-1954 w Instytucie Geologicznym w Warszawie, a od 1955 roku w Przedsiębiorstwie Państwowym Geoprojekt w Szczecinie. W latach 1962-1963 przebywał w Mongolii, w ramach Polskiej Ekspedycji Geologicznej, a po powrocie rozpoczął pracę w Państwowym Instytucie Geologicznym – Pracowni Geologii Wybrzeża w Szczecinie. W latach 1969-1972 pracował w Zambii w Geological Survey Dept. of Zambia.
Ludomir Mączka był laureatem wielu nagród – m.in. Rejsu Roku – Srebrnego Sekstantu, II nagrody Rejs Roku, Super Kolosa 2001, Conradów – Indywidualności Morskich 2003, medalu Bractwa Wybrzeża i nagrody im. Leonida Teligi.
Zmarł w Szczecinie 30 stycznia 2006 roku.
