
50 lat pomorskiego żeglarstwa: Bolesław Mazurkiewicz
Pomorski Związek Żeglarski ma już 50 lat. Z okazji jubileuszu przypominamy ludzi, zjawiska, imprezy, które zapisały się w jego historii.
Mało jest osób tak ważnych dla pomorskiego żeglarstwa jak Bolesław Mazurkiewicz. Jednak to nie osiągnięcia sportowe czy pionierskie rejsy wyróżniają go spośród innych żeglarzy, ale wytrwała praca organizacyjna, naukowa i literacka.
Bolesław Mazurkiewicz urodził się 9 maja 1931 roku w Kościerzynie. W czasie II wojny światowej wraz z ojcem działał w konspiracji – był gońcem w Tajnej Organizacji Wojskowej „Gryf Pomorski”. Po niej wstąpił do harcerskiej drużyny morskiej, gdzie po raz pierwszy zetknął się z żeglarstwem.
Po ukończeniu studiów na Politechnice Gdańskiej zaangażował się w życie żeglarskie i działalność klubową. 17 maja 1965 roku jako komandor Morskiego Związkowego Klubu Sportowego „Gdynia” był jednym z sygnatariuszy dokumentu założycielskiego Gdańskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. Rok później wszedł do Zarządu, w którym – z przerwą na lata 1975-1979 – zasiadał aż do 1992 roku.
W latach 1967-1976 zajmował stanowiska wiceprezesa ds. organizacyjnych i sekretarza, ale do jego obowiązków należało faktyczne kierowanie pracami Związku.
– Ja byłem prezesem, organizowałem posiedzenia Zarządu, ale to Bolesław Mazurkiewicz wszystko przygotowywał i prowadził na bieżąco – wspomina Stanisław Bejger, , który stał na czele GOZŻ w latach 1968-1975, polityk i dyplomata z okresu PRL, od lat 50. związany z przedsiębiorstwami morskimi.
Bolesław Mazurkiewicz zasiadał także w Prezydium Rady Rozwoju Żeglarstwa Województwa Gdańskiego od jej powstania w 1971 roku. W 1972 roku został sekretarzem Rady, w 1986 roku wiceprzewodniczącym, a od 1989 roku do jej rozwiązania w 1991 roku – przewodniczącym. Sama Rada Rozwoju Żeglarstwa została utworzona, żeby pośredniczyć w kontaktach pomiędzy kręgami partyjnymi, zakładami pracy i żeglarzami, a do jej sukcesów należało np. wsparcie startu Teresy Remiszewskiej w regatach OSTAR 72.
W 1979 roku Bolesław Mazurkiewicz wybrany został na prezesa Gdańskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego i stanowisko to piastował aż do 1992 roku. Związkiem kierował w niezwykle trudnym okresie, kiedy kryzys gospodarczy, stan wojenny i transformacja państwa po 1989 roku diametralnie zmieniły sytuację żeglarstwa. Jego praca została doceniona – na Sejmiku w 1992 roku w uznaniu 24-letniej pracy społecznej i zasług dla żeglarstwa regionu gdańskiego otrzymał przez aklamację tytuł Honorowego Prezesa GOZŻ.
Naukowo i zawodowo Bolesław Mazurkiewicz także związał się z morzem – w 1956 roku ukończył Wydział Budownictwa na Politechnice Gdańskiej, a w 1960 roku rozpoczął pracę na Politechnice Gdańskiej, gdzie piął się po kolejnych szczeblach kariery naukowej. W 1968 roku był już doktorem habilitowanym, w 1985 profesorem, a w latach 1987-1990 pełnił funkcję rektora. W swoich badaniach koncentrował się na konstrukcjach hydrotechnicznych, a zainteresowania naukowe i żeglarskie połączył w książce „Porty jachtowe-mariny: projektowanie”.
Zaangażowany jest także w inne projekty żeglarskie – współtworzył Towarzystwo Przyjaciół „Daru Pomorza” i należy do Koła Seniora przy Pomorskim Związku Żeglarskim. Wydany w 2014 roku czwarty tom jego wspomnień „Trzymajmy się, nie dajmy się” jest świetnym zapisem historii ostatnich 60 lat pomorskiego żeglarstwa. Historii, którą on sam współtworzy.