Katharsis II – do celu jeszcze 1900 mil
Po zamknięciu 20 marca antarktycznego kręgu, przepłyniętego na południe od 62 stopnia szerokości południowej, jacht Katharsis II opuścił antarktyczne morza i od tygodnia żegluje po nieco cieplejszych wodach Wielkiego Oceanu Południowego. 27 marca to dla polskich żeglarzy 94 dzień rejsu non stop z RPA do Australii.
Jak przekazał w trakcie satelitarnej rozmowy kapitan Mariusz Koper – wszyscy czują już zmęczenie, ale jednocześnie są szczęśliwi, że główny cel wyprawy został osiągnięty. Jednak finał – czyli dopłyniecie do portu, nastąpi dopiero w Hobart i zakończenie wyprawy jest jeszcze przed nimi.
Według pozycji na dzień 27 marca załoga żegluje non stop już 94 dni. Od wypłynięcia z Kapsztadu 23 grudnia 2017 roku pokonali ponad 14 000 mil morskich. Do portu w Hobart mają już poniżej 1900 mil morskich.
Mariusz Koper z pokładu Katharsis II:
Radość wywołana osiągnięciem celu, jakim było zamknięcie pętli wokół Antarktydy, mieszała się z uczuciem ulgi. Od tego momentu mogliśmy myśleć o opuszczeniu wód pełnych lodowych niebezpieczeństw. Kontynuowaliśmy żeglugę w kierunku północno-wschodnim aż do 58. równoleżnika. W ten sposób nie tylko opuściliśmy wody Antarktyki, ale znaleźliśmy się w optymalnym miejscu do żeglugi w dwóch kolejnych układach niżowych.
Wiatry na półkuli południowej wieją w niżach, zgodnie ze wskazówkami zegara. Pierwszy z układów spadał z północy. Udało się nam wpłynąć w jego zachodnią część i skorzystać z południowo-zachodnich wiatrów. Drugi układ był (i ciągle jest) bardzo rozległy. Płyniemy w jego północnej części, w pobliżu centrum. Mamy cały czas korzystne dla żeglugi zachodnie wiatry, dzięki którym szybko pokonujemy kolejne mile.
Wiatry sztormowe wieją w niedużej odległości na północ od nas. Oby tak dalej. Niestety nieprzerwanie musimy bardzo uważać na lodowe niebezpieczeństwo. Znajdujemy się ciągle w strefie konwergencji antarktycznej, gdzie w zimnych wodach góry lodowe rozpuszczają się powoli. Tylko podczas niedzielnej doby napotkaliśmy na naszym kursie cztery góry lodowe. Potrzebujemy jeszcze kilku dni, by wpłynąć w cieplejsze i bezpieczniejsze wody.
Spodziewany termin przybycia do tasmańskiego Hobart to daty pomiędzy 4 i 7 kwietnia. Ale na morzu, w szczególności w szerokościach „wyjących czterdziestek i ryczących pięćdziesiątek”, żadne terminy nie mogą być pewne. Na razie mamy doskonałe osiągi, przekraczające 200 mil na dobę. 25 marca padł rekord dystansu pokonanego w 24 godziny w tym rejsie – 252 mile morskie. Trzymajcie kciuki, przed nami ostatnia prosta.
Moment przecięcia Antarktycznej Pętli:
Celem rejsu jachtu Katharsis II pod komendą kapitana Mariusza Kopera i ośmioosobowej załogi (Tomasz Grala, Hanna Leniec, Michał Barasiński, Magdalena Żuchelkowska, Wojtek Małecki, Ireneusz Kamiński, Piotr Kukliński, Robert Kibart), była próba ustanowienia żeglarskiego rekordu świata (na trasie z Kapsztadu , RPA – do Hobart w Australii) podczas żeglugi non-stop dookoła kontynentu i jak najbliżej Antarktydy, wzdłuż i na południe od 60 stopnia szerokości geograficznej południowej. Cel został zrealizowany: antarktyczna pętla została zamknięta 20 marca 20018 roku, a żegluga po kręgu została dokonana na południe od 62 stopnia szerokości geograficznej południowej.
Wyprawa została dedykowana promocji profilaktyki walki z rakiem piersi u kobiet. Projekt społeczny autorstwa kpt. Hanny Leniec, pod nazwą „Badajmy Się Nie Dajmy Się” (BSNDS) jest realizowany od grudnia 2016 we współpracy m.in. z Centrum Onkologii – Instytutem im. Marii Skłodowskiej – Curie w Warszawie.
Wyprawa to także wyzwanie naukowe. Podczas wykonywanej pętli wokół Antarktydy załoga pobrała szereg próbek wody w ramach autorskiego programu Instytutu Oceanografii Polskiej Akademii Nauk w Sopocie. Badania koordynowane są przez członka załogi, prof. PAN Piotra Kuklińskiego i dotyczą rozprzestrzeniania się w oceanach mikro plastiku. W trakcie rejsu Katharsis II bierze także udział w międzynarodowym programie badawczym ARGO.
