Słyszeliście o… rybach morskich w jeziorze?

Jest takie jezioro w Polsce, na którym nie można uprawiać sportów wodnych. Można tam za to „spotkać” ryby morskie. Nazywa się Łebsko i ma ok. 7140 m² powierzchni. Jest trzecim, po Śniardwach i Mamrach, największym pod względem powierzchni jeziorem w Polsce.

Bagna, które były wokół, zostały zmeliorowane w XVIII w. na polecenie Fryderyka Wielkiego. Powstała potężna sieć kanałów i rowów odwadniających, które niosą w tej chwili do jeziora muł wypłycający jezioro. Wokół pas trzcin, od strony północnej dość wąski, od południowej szeroki nawet na 400 m. Jezioro choć tak duże, jest bardzo płytkie – średnia głębokość to 1,60 m, co nie oznacza, że można je przejść, na dnie bowiem zalega kilkumetrowa warstwa mułu.

Jezioro, leżące na terenie Słowińskiego Parku Narodowego ma słodką wodę, ale miejscami jest zasalane przez wlewającą się wodę morską. Bardziej słone od strony Łeby niż Smołdzina.

Choć tak płytkie, jest bardzo rybne, występuje w nim 40 gatunków ryb słodkowodnych, a także ryby morskie. W czasie sztormów następuje zjawisko cofki – woda morska wlewa się do jeziora, a wraz  z nią śledzie, flądry, dorsze, łososie… I można je złowić. Nie są to tak dorodne sztuki jak te morskie, karleją, bo warunki mają tu gorsze, ale są!

Jezioro Łebsko jest bardzo niebezpieczne z powodu silnych wiatrów sztormowych. Gdy zrywa się wiatr, w ciągu kilkunastu minut tworzy się na nim ostra, krótka fala, która wywraca wszystko co pływa po jeziorze. A kiedy się do niego wpadnie, muł wymieszany z wodą bardzo utrudnia pływanie.

To dlatego Łebsko nie jest udostępnione do uprawiania sportów wodnych (poza fragmentem Żarnowska), raz z powodu bezpieczeństwa, dwa z powodu ptaków, które mają tu gniazda lęgowe. Kilka lat temu pewna szkoła zorganizowała spływ kajakowy rzeką Łebą i mimo zakazu, wpłynęli na jezioro. Póki byli za trzcinami, nic się nie działo, kiedy wypłynęli w głąb – krótka fala powywracała kajaki, dzieci powpadały do wody i kilkoro utonęło.