Słownik Biograficzny Żeglarzy Pomorskich – Aleksander Bereśniewicz
W latach 20. i 30. pływał z gen. Mariuszem Zaruskim, a po wojnie żeglował z młodzieżą akademicką. Aleksander Bereśniewicz spędził po żaglami 58 lat.
Aleksander Bereśniewicz urodził się 19 marca 1908 roku w Striecieńsku na Syberii. Jako nastolatek należał do Hufca Syberyjskiego, założonego przez dr. Józefa Jakóbkiewicza. Do Polski wrócił w 1924 roku z ostatnim transportem dzieci syberyjskich i przez kolejne pięć lat mieszkał w Zakładzie Wychowawczym Dzieci Syberyjskich w Wejherowie. W 1928 roku, po likwidacji placówki w Wejherowie, zamieszkał w Warszawie. Tam w 1929 roku ukończył seminarium nauczycielskie, a w 1932 roku Instytut Wychowania Fizycznego. W 1932 roku wrócił do Gdyni i rozpoczął pracę jako nauczyciel wychowania fizycznego w Szkole Morskiej w Gdyni oraz w Gdyńskim Gimnazjum Męskim. W 1937 roku założył Nauczycielski Ośrodek Morski w Gdyni. Był wnioskodawcą nazwania basenu jachtowego w Gdyni imieniem gen. Mariusza Zaruskiego.
W 1925 roku Aleksander Bereśniewicz wziął udział w obozie żeglarskim na Helu. W tym samym roku poprowadził swój pierwszy rejs – na szalupach wiosłowych z Helu do Gdańska i z powrotem. W 1926 roku wziął udział w rejsie na jachcie „Foka” pod dowództwem gen. Mariusza Zaruskiego, z którym w następnych latach regularnie pływał, m.in. na „Temidzie I” i harcerskim żaglowcu „Zawisza Czarny”. Poprowadził również m.in. w 1937 roku rejs z żeńską załogą na jachcie „Grażyna” do Danii i Szwecji.
Aleksander Bereśniewicz wrócił do żeglarstwa w 1956 roku, kiedy rozpoczął pracę jako lektor wychowania fizycznego na Politechnice Gdańskiej. Jako członek Akademickiego Klubu Morskiego w Gdańsku pływał często ze studentami. Był również trenerem drużyn męskich i kobiecych w piłce ręcznej.
Aleksander Bereśniewicz z powodzeniem startował również w regatach. W 1959 roku na jachcie „Ewa” zajął I miejsce w regatach Ostseewoche. Najbardziej znany był jednak ze swoich wypraw – m.in. w 1975 i 1976 roku na jachcie „Almatur” do Wielkiej Brytanii, Szkocji, na Orkady i Szetlandy oraz na Wyspy Owcze, w 1980 roku na „Wołodyjowskim” dookoła Islandii, w 1984 roku na „Wojewodzie Pomorskim” w ramach Operacji Żagiel do Stanów Zjednoczonych, w 1986 roku „Janem z Kolna” do Lizbony i Kadyksu, a w 1987 tym samym jachtem na Kubę. Zasłynął samotnym rejsem po Bałtyku w listopadzie 1971 roku, odbytym w ramach krajowych kwalifikacji do regat OSTAR, dzięki któremu zyskał przydomek Kapitan Mróz.
Aleksander Bereśniewicz związany był z dwoma gdańskimi klubami żeglarskimi – Akademickim Klubem Morskim i Yacht Klubem Północnym. Był wielokrotnie nagradzany. W 1971 (za samotny rejs po Bałtyku) i 1995 roku (za poprowadzenie „Politechniki Gdańskiej” w Operacji Żagiel do Karlskrony i Visby jako najstarszy kapitan) otrzymał wyróżnienie nagrody Rejs Roku, a w 1986 roku Nagrodę Specjalną Polskiego Związku Żeglarskiego w konkursie Rejs Roku. W 2000 r. uhonorowany został nagrodą „Conrada”. Posiadał honorową odznakę Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego nadaną 25 stycznia 1958 roku oraz godność Członka Honorowego PZŻ z 11 kwietnia 1987 roku. Został również odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi w 1971 roku oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1987 roku.
Aleksander Bereśniewicz zmarł 5 stycznia 2007 roku, w wieku 99 lat.
