
Słownik Biograficzny Żeglarzy Pomorskich – Witold Bublewski
Harcerz, żeglarz, jeden z głównych organizatorów harcerstwa wodnego, członek Ligi Morskiej i Rzecznej. Był pomysłodawcą harcerskiej szkoły pod żaglami na „Zawiszy Czarnym” w 1935. Wymyślił i opracował projekt bandery harcerskiej.
Witold Bublewski urodził się 20 czerwca 1904 roku w Kamyszynie nad Wołgą. Jego rodzicami byli Franciszek i Wanda, z domu Lutkiewicz. Ojciec, ichtiolog i weterynarz, został skierowany do pracy nad dolną Wołgą, do Carycyna (obecny Wołgograd), dochodząc do stanowiska głównego zarządcy rybołówstwa, matka pracowała jako nauczycielka języków francuskiego i niemieckiego.
W 1917 roku Franciszek Bublewski zginął na froncie rosyjsko-tureckim, a jego żona została przewodniczącą Komitetu Opieki nad Uchodźcami Polskimi w Carycynie. W 1917 roku Witold wstąpił do I Carycyńskiej Drużyny Harcerskiej, żeglującej na Wołdze. Dwa lata później, podczas wojny domowej w Rosji, Wanda Bublewska z dziećmi – Witoldem, Olgierdem, Wandą i Marią – postanowiła wrócić do Polski.
W 1919 roku rodzina Bublewskich osiadła w Wołominie, gdzie Wanda otrzymała pracę w gimnazjum. Podczas wojny polsko-bolszewickiej Witold był ochotnikiem Plutonu Łączności i Gońców Harcerskich Kompanii Inżynierskiej Obrony Warszawy – zajmował się m.in. zakładaniem linii telefonicznej z Radzymina do Zielonki. W latach 1921-1924 Witold kontynuował naukę w Państwowej Szkole Budownictwa, a w 1939 roku ukończył Wydział Prawa i Nauk Ekonomiczno-Społecznych w Uniwersytecie Warszawskim. Później, między 1958 a 1963 rokiem studiował w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie, otrzymując tytuł magistra transportu morskiego, ukończył tam też studia doktoranckie.
Od 1924 roku Bublewski pracował jako wychowawca w bursie dla dzieci. W 1926 roku objął stanowisko sekretarza w Lidze Morskiej i Rzecznej, a dwa lata później referenta w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Obronnego. Odbywał wówczas także kursy morskie w Jastarni i Gdyni.
W 1924 roku Witold Bublewski uczestniczył w harcerskim obozie nad Narwią oraz , z Hufcem Syberyjskim, w Helu, a także opiekował się 39. Wodną Drużyną Harcerską. W 1927 roku otrzymał stopień harcmistrza. W 1930 roku objął stanowisko kierownika Harcerskich Drużyn Żeglarskich, redaktora „Biblioteczki Żeglarskiej ZHP”, wydawał też miesięcznik „Żeglarz”. W 1932 roku był komendantem Zlotu Skautów Wodnych w Garczynie.
W 1933 roku Bublewski otrzymał patent jachtowego kapitana żeglugi morskiej. Rok później przeprowadził proces zakupu i przystosowania do celów szkolenia żeglarskiego szkunera „Petrea” – późniejszego „Zawiszy Czarnego”. Był pomysłodawcą harcerskiej szkoły pod żaglami na „Zawiszy Czarnym” w 1935. Wymyślił i opracował również projekt bandery harcerskiej, używanej do dzisiaj.
Witold Bublewski w latach 1927-1929 służył w 76. pułku piechoty w Grodnie, a w 1937 roku otrzymał stały przydział mobilizacyjny do Warszawskiego Batalionu Obrony Narodowej. Po wybuchu wojny wziął udział w działaniach wojennych w rejonie Płocka, Modlina i Warszawy jako dowódca plutonu w 8. Batalionie Obrony Narodowej w Warszawie. Po zdobyciu stolicy przez Niemców działał w konspiracji w ramach Związku Harcerstwa Polskiego. Z początku związany z Szarymi Szeregami, później z zakonspirowaną komórką Marynarki Wojennej AK, tzw. Alfą, pod pseudonimami Wybicki i Rybicki. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, walcząc na Żoliborzu.
W latach 1945-1946 był szefem Delegatury Morskiej Biura Kontroli Prezydium Krajowej Rady Narodowej w Sopocie. Od połowy 1946 do 1948 roku pracował w Delegaturze Rządu dla Spraw Wybrzeża i był pełnomocnikiem ministra żeglugi do spraw aktywizacji małych portów. Od 1948 do 1951 roku pełnił funkcję dyrektora Żeglugi Bałtyckiej „Gryf” w Szczecinie.
Przez pierwsze lata po wojnie aktywnie współpracował z ministrem Eugeniuszem Kwiatkowskim. Przeforsował w Ministerstwie Żeglugi koncepcję szkolenia żeglarskiego według przedwojennych wzorców, wykorzystaną przy tworzeniu, istniejącego do 1949 roku, Państwowego Centrum Wychowania Morskiego. W następnych latach pracował w Centralnym Zarządzie Polskiej Marynarki Handlowej, Polskim Ratownictwie Okrętowym w Gdyni, Polskim Rejestrze Statków w Gdańsku, Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych CENTROMOR w Gdańsku. Przeszedł na emeryturę w 1972 roku.
Witold Bublewski nieprzerwanie od 1935 do 2000 roku był komendantem Harcerskiego Kręgu Morskiego. Po reaktywacji Związku Harcerstwa Polskiego w 1959 roku przez 10 lat pełnił funkcję społecznego komendanta Centrum Wychowania Morskiego w Gdyni. Doprowadził do zakupienia i przebudowy statku rybackiego „Cietrzew” na „Zawiszę Czarnego II” oraz dostosowania szalup ze statku „Batory” do celów żeglarskich – tzw. „Czerwonych Żagli”. Od 1961 roku był przewodniczącym Rady Wychowania Morskiego ZHP.
Zmarł 22 lipca 2007 roku, pochowany został na Powązkach w Warszawie.
Rafał Klepacz, Centrum Wychowania Morskiego Związku Harcerstwa Polskiego w Gdyni: – To, co pociąga nas najbardziej w Witoldzie Bublewskim, to jego niesamowita skromność. Bardzo dużo pracował, ale w pierwszym szeregu zawsze byli inni. To generał Mariusz Zaruski pływał na „Zawiszy Czarnym”, to on był kapitanem, ale wszyscy wiemy, że gdyby nie Bublewski, to by tego żaglowca nie było. Druga sprawa, jego niezwykła pracowitość. Jest on moim ideałem człowieka pozytywisty, nie romantyka, który dużo buduje, z nikim nie walczy i stara się, żeby to co robi było coraz lepsze i fajniejsze. To jest wzór, tacy chcielibyśmy być.
Zapraszamy do posłuchania wspomnień Anny Winnickiej, córki Witolda Bublewskiego, o tym, jak ważne było dla niego współdziałanie.
O tym, jak zbierano fundusze na budowę pierwszego „Zawiszy Czarnego” i jak pomocna była generałowa Izabela Zaruska.
Oraz czy Witold Bublewski po pracy, w domu, także żył sprawami harcerskimi i żeglarskimi.